Van een onzer verslaggevers AMSTERDAM - Berichten in de Britse media over een pedofielennetwerk in Amsterdam waarin minderjarige jongens worden misbruikt, gemarteld en uiteindelijk gedood. En de handelingen zouden op video zijn vastgelegd, de banden gaan voor grof geld over, of beter gezegd ónder de toonbank. Veel politiemensen en hulpverleners moeten dit weekend een Aha-Erlebnis hebben gehad.
De geruchten over het misbruik van kinderen en het vastleggen van de martelingen en moorden zijn niet nieuw. In 1990 waarschuwde de Britse National Association for Young People, die zich in Londen bezighoudt met de opvang van weggelopen jongeren, al voor de praktijken van voornamelijk Britse pedofielen. Ook deden er verhalen over de martelingen de ronde, ook toen zou er sprake zijn van zogenoemde snuff movies waarop de dodelijke seks was vastgelegd.
Uitgebreid onderzoek van de Amsterdamse politie leverde toen niets op. En het werd stil, tot de Britse krant The Guardian dit weekend met de nieuwe onthullingen kwam. De Nederlandse politie onderzoekt nu opnieuw, dit keer in samenwerking met Scotland Yard, of het waar is dat een Britse bende pedofielen in Nederland minderjarige jongens heeft gedrogeerd, verkracht en vermoord. De Brit Warwick Spinks, die in Engeland vast zit wegens verkrachting van een veertienjarige jongen, zou de spil in het web zijn.
Volgens de makers van een Britse tv-documentaire die vanavond op ITV wordt uitgezonden, legden de daders hun praktijken met de jongens op video vast. In The Guardian stond het weekend een foto van de opname - in bezit van Scotland Yard - waarop ogenschijnlijk een persoon een in een deken gerold lichaam wegdraagt. De politie van Hoofddorp, de gemeente waar de gedode jongens zouden zijn gedumpt, heeft toegezegd met voorlopig twee man de zaak van de Britse journalisten te onderzoeken, maar waarschuwt alvast: we hebben geen slachtoffers, geen verdachten, en geen bewijs.
De verleiding is groot de Britse zaak schouderophalend te laten passeren, en misschien is dat wel de juiste reactie. Toch waarschuwen hulpverleners ook dat de berichten uit Engeland meer kunnen zijn dan een 'broodje aap'. Volgens een Amsterdamse hulpverlener die het homo-prostitutie-circuit goed kent maar anoniem wil blijven (“Anders kan ik een jaar lang met een kogelvrij vest aan gaan lopen.”) is het “nagenoeg uitgesloten” dat een bende vijf kinderen verhandelt, martelt, doodt en dit op video vastlegt, maar hij acht het wel zeer goed mogelijk dat bij een 'seksspel' met een minderjarige mannelijke prostitué een dode is gevallen en dat de opname van dat 'ongeluk' grif wordt gekopieerd - “nu het toch al is gebeurd”.
De hulpverlener zou verdachte Warwick Spinks daartoe ook in staat achten. “Ik heb hem destijds leren kennen als een perverse pedofiel. Maar ik moet wel zeggen: ik heb honderden verhalen gehoord over snuff-movies, maar gezien heb ik er nog niet één.” Ook de Centrale recherche-informatiedienst (CRI) in Zoetermeer, waar onder andere alle gegevens over (kinder)pornografie worden verzameld, stelt dat nog nooit daadwerkelijk zulke snuff movies zijn aangetroffen. Mochten de berichten uit Engeland waar zijn, dan heeft Scotland Yard de eerste in handen.
Amsterdam kent sinds de jaren zeventig een uitgebreid, min of meer openbaar netwerk van pedofielen-clubs en bordelen, waarin aanvankelijk Nederlandse mannen contact zochten met Nederlandse prostitués.
In de loop van de jaren tachtig trekken Britse pedofielen naar Amsterdam om aan de eigen autoriteiten te ontsnappen en zich hier te wentelen in de 'deken van tolerantie', waarmee de jongensprostitutie wordt afgedekt. Eind jaren tachtig blijken de Britse klanten een groot deel van de 'markt' in handen te hebben gekregen, ze gaan de clubs zelf exploiteren.
In de loop van de jaren negentig is nog maar één van de vijf clubs in Britse handen, maar tegenwoordig is wel de populatie van de prostitués geïnternationaliseerd. Waren het tot voor kort vooral de internaatjongeren en de weglopers die zich bij de clubs aanmelden, nu zijn het vooral de jongens uit Oost-Europa die geliefd zijn: ze zijn jong, blank en weinig ervaren, dus ze nemen met weinig geld genoegen, en laten veel toe.
Bahnhof-Zoo De markt is verhard, crimineler geworden. De seks extremer, perverser, zeggen betrokken. En in die ontwikkeling past een exces als de dood van een prostitué. En naast het ongeloof, doen ook verhalen over vermissingen de ronde. Bijvoorbeeld over die van Manuel Schadwald en Till Kratchz, die als prostitués op het Berlijnse Bahnhof-Zoo zouden hebben gewerkt.
Begin jaren negentig werden zij als vermist opgegeven. Nooit meer is iets van hen vernomen, behalve dan dat anonieme telefoontje aan de hulpverleningspost aldaar, dat Manuel in Amsterdam was vermoord.
Bron; Trouw.nl
No comments:
Post a Comment