Thursday, January 6, 2022

Geen enkele dader (De zaak 'Schadwald' is geen gelukkige ster)

Gepubliceerd op 03/08/2004 | 
Leestijd: 8 minuten Door Dirk Banse, Michael Behrendt 
Marc Dutroux, beschuldigd in België, maakt deel uit van een internationaal netwerk van pedofielen. Onderzoeksdossier 8257/01 van officier van justitie Michel Bourlet laat geen andere conclusies toe

Mensen willen geloven dat ik in het middelpunt van de belangstelling sta. Je hebt het mis. "Woorden van Marc Dutroux in maart 2004. De 47-jarige wil niet langer de meest gehate man van België zijn. Sinds het proces tegen de kinderverkrachter in de Ardeense stad Aarlen een week geleden begon, meer dan 1000 journalisten van over de hele wereld wachten op bewijs voor het bestaan ​​van een uitgebreid netwerk van pedofielen.

De aanklager van Dutroux, aanklager Michel Bourlet, heeft het al. In het onderzoeksdossier 8257/01, dat naar WELT is uitgelekt, zijn de connecties van Marc Dutroux met de internationale kinderporno-scene gedocumenteerd. Het werd opgesteld in opdracht van Bourlet en staat ook ter beschikking van de British New Scotland Yard en het Belgische Ministerie van Justitie. De analyse van de dossiers laat enkel de volgende conclusie toe: Dutroux werkte samen met een pedofielenring die in heel Europa actief was. Het middelpunt van de ring is de rosse buurt van Amsterdam, waarin Dutroux volgens verschillende getuigenissen te zien was. Samen met die mannen die er ook van worden verdacht Berlijnse jongens te hebben ontvoerd. En dat niet alleen: het onderzoeksdossier vermeldt de seksuele moorden op meerdere kinderen. De dood van een Duitse jongen bij een gefilmde verkrachting nabij Amsterdam wordt tot in detail beschreven. Dat zou het bewijs zijn van het bestaan ​​van een zogenaamde snuff video, oftewel moorden voor de camera.

Het cv van de dossiers: Dutroux en zijn helpers ontvoerde meisjes, de andere ring ontvoerde jongens. De hoofden van de bendes kenden elkaar en hun handlangers. De theorie van de eenzame dader is ongeldig.

Er zijn tal van aanwijzingen voor het bestaan ​​van ringen voor kindermishandeling. Verklaringen van daders en slachtoffers, maar ook schokkende foto's en filmpjes van misbruikte, verkrachte en gemartelde kinderen. 20 cd-roms met dergelijk materiaal zijn bij het dossier gevoegd. Ze worden momenteel geëvalueerd door het parket in Turnhout, België. De Belgische privédetective Marcel Vervloesem stelde het dossier op voor Dutroux-aanklager Bourlet. De 51-jarige werd meerdere keren gehoord door de rechercheurs van Bourlet.

Vervloesem had op 10 april 2001 al gemeld: Drie maanden geleden ontmoette hij een zekere Robert Jan W. Deze man was al 15 jaar actief in de SM-scene in Amsterdam en was een regelmatige bezoeker van de G-Force club. Het verhoor reproduceerde de verklaringen van de Nederlandse getuige. De man had verzekerd dat Dutroux bleef terugkomen naar het etablissement. uit het dossier blijkt dat er twee appartementen in Amsterdam zijn waar kinderen zouden zijn afgeleverd.

Dit bevestigt de connectie met Duitsland. Want deze Robby van der P. is de centrale figuur in het netwerk dat zich uitstrekt tot Berlijn. Zo had hij deze krant in Amsterdam verzekerd dat hij meerdere Berlijnse jongens in Nederlandse kinderbordelen had gezien. Zelf was hij vaak in de Duitse hoofdstad en lokte hij samen met bordeelhouders kinderen naar Rotterdam en Amsterdam. En in 1993 was hij getuige van de ontvoering van de toen twaalfjarige Tempelhof-jongen Manuel Schadwald naar Nederland.

De contacten van deze man en zijn handlangers staan ​​in het onderzoeksdossier van Bourlet. Ook het feit dat Robby van der P. vastzit voor moord in Italië. In 1998, een paar dagen na een ontmoeting met de WELT-reporters, schoot hij in Toscane zijn handlanger Gerrit Ulrich neer.

Tijdens het proces tegen hem zei zijn vader: "Als Robby sprak, zou de zaak-Dutroux het niet erg vinden." En hij zei dat zijn zoon in een film zat waar een kind stervende was.

De vader van de tot 15 jaar later veroordeelde man ontmoetten we in Antwerpen. "Er is een snuff-video waarop een Berlijnse jongen sterft. Ik zag het en herkende mijn zoon als acteur erop."

En ook Robert Jan W. verbeeldt scènes uit deze film. In het onderzoeksdossier van het parket van Neufchâteau staat dat de video is opgenomen in een bungalow in de buurt van Amsterdam. De toen 13-jarige jongen uit Duitsland weigerde aanvankelijk de perverse verlangens van meerdere mannen te bevredigen. Hij werd vervolgens gedwongen om dit te doen en stikte in het proces. Deze verklaring ligt ook ter inzage bij de officier van justitie te Haarlem.

Aanklager Michel Bourlet wilde van zijn Nederlandse collega's meer te weten komen over de rol van Dutroux in Amsterdam. Hij deed een verzoek om wederzijdse rechtshulp, waarvan de uitkomst nog niet bekend is.

Een andere getuige, die zichzelf Edward noemde, had ook verslag gedaan van deze snuff-video op de Britse televisie. In de documentaire, die in april 1997 werd uitgezonden, zegt deze man dat de jongen dacht dat hij goed geld kreeg voor seks met mannen. "Toen liep alles anders. De jongen stikte, de camera viel om. Er was paniek", meldde Edward.

Volgens de vader van Robby van der P. is de jongen daarna in het hoofd geschoten. "Deze film was in het appartement van Gerrit Ulrich in de Noordzeebadplaats Zandvoort", aldus de man. En in feite staat er in de onderzoeksdossiers van het Belgische parket: Toen Gerrit Ulrich door privédetectives werd geconfronteerd met het feit dat hij de Berlijnse jongen Manuel Schadwald moest kennen, verloor hij zijn zelfbeheersing. Privédetective Marcel Vervloesem legde uit dat hij uit angst cd-roms en video's had gepubliceerd. Toen werd Ulrich vermoord.

Op de cd-roms stonden talloze foto's van gemartelde kinderen. Toen deze in de zomer van 1998 openbaar werden, ging er een golf van horror door Europa. Politici beloofden er alles aan te doen om deze gang van zaken te stoppen.

De opnames zijn inmiddels in het bezit van verschillende politie- en justitiediensten. Ze werden ook aan koningin Beatrix van Nederland gegeven. Het zogenaamde Zandvoort-materiaal zou de sleutel kunnen zijn in het onderzoek naar het internationale kinderverkrachternetwerk.

De auteur Nick Davies berichtte op 27 november 2000 ook over het bestaan ​​van snuffvideo's in de Britse krant "The Guardian". Hij schrijft dat pedofielen meerdere kinderen zouden hebben vermoord. "Er is net een jongen in zijn hoofd geschoten", zeggen ze. Nick Davies was ook de maker van de televisiedocumentaire waarin Edward sprak over snuffvideo's.

Nick Davies bezocht ons in 1998 in Berlijn. Hij deed onderzoek naar de zaak van de vermiste jongen Manuel Schadwald. Bij hem was de psycholoog Gina Pardaens, die beweerde in het bezit te zijn van een snuffvideo. Ze is ook geïnteresseerd in de zaak Schadwald. Terwijl we bleven samenwerken, ontmoetten we Gina Pardaens en Robby van der P. in Amsterdam, kort voordat hij zijn handlanger Ulrich neerschoot. De psycholoog werd steeds meer een expert in de zaak Schadwald. De Belgische justitie wilde meer over haar weten. De verdwijning en verblijfplaats van de jongen stonden centraal in een verhoor door de toenmalige Belgische procureur-generaal Serge Brammertz. Enkele dagen later kwam Gina Pardaens om het leven bij een verkeersongeval. Ze reed ongeremd tegen een brugpijler aan. Het onderzoek is zonder resultaat afgesloten. Ze had ons kort daarvoor verteld dat ze met de dood werd bedreigd. De vrouw die ook meewerkte aan de zaak-Dutroux voor de Belgische televisie was niet de enige die de afgelopen jaren op mysterieuze wijze om het leven kwam. Moesten Gina Pardaens en Gerrit Ulrich sterven omdat ze de verschrikkelijke waarheid kenden?

Het Britse Warwick Spinks zou informatie kunnen geven over waar en wanneer snuffvideo's zijn gemaakt. Undercoveragenten hadden de pedofiel meerdere keren ontmoet in 1996 en 1997. 'Ik kan voor kinderen zorgen,' schreeuwde hij. En hij weet ook van snuffvideo's. Deze uitspraken werden gedaan in de Britse televisiedocumentaire van april 1997. Vervolgens wist hij om nog onduidelijke redenen uit de gevangenis te ontsnappen. We spraken hem aan de telefoon. Hij gaf toe contacten te hebben in de Berlijnse kinderpornoscene. Ondertussen wordt Spinks gezocht door Scotland Yard met een internationaal arrestatiebevel. De beschuldiging: hij zou een vierjarig jongetje hebben vermoord.

Zijn naam komt ook voor in het Belgische onderzoeksdossier. Hij wordt genoemd in verband met andere mensen die jongetjes naar bordelen in Rotterdam en Amsterdam zouden hebben gebracht. En telkens komt de naam van de vermiste Berlijnse jongen Manuel Schadwald naar voren.

Na onderzoek in België is het nog niet duidelijk of de waarheid tijdens het proces aan het licht moet komen. WELT heeft een brief van Dutroux officier van justitie Michel Bourlet, waarin hij de overhandiging van de Zandvoortse cd-roms aan het Vlaams parket in Turnhout aankondigt. Maar hoe gaat het om met het materiaal? In antwoord op een parlementaire vraag zei de Belgische minister van Justitie, Laurette Onkelinx, op 27 november vorig jaar dat het parket van Turnhout het materiaal tegen 10 maart van dit jaar had moeten evalueren.

Het OM is sinds 1998 betrokken bij het onderzoek naar het Zandvoort-schandaal. Je moet er ook voor zorgen of de Berlijnse jongen Manuel Schadwald is ontvoerd.

Volgens hun eigen verklaringen hebben de Berlijnse rechercheurs nog geen enkel bewijs kunnen vinden dat het kind is ontvoerd. De Nederlandse politie wel. Een senior rechercheur ontmoette ons drie jaar geleden in Amsterdam en verklaarde dat Manuel Schadwald was misbruikt in bordelen in Rotterdam en Amsterdam. "Dat wisten we. Maar het onderzoek werd in 1995 stopgezet." Sterker nog, we vernamen van Berlijnse rechercheurs dat ze een tip hadden gekregen van hun Nederlandse collega's dat de zoektocht naar Schadwald nergens toe zou leiden. "Ik moest tekenen om niets meer over de zaak te zeggen. Blijf van deze zaak af!", adviseerde de Amsterdamse ambtenaar in der minne. En toen voegde hij de zin toe die je zorgen baart: "De zaak Schadwald is geen gelukkige ster."


BronWelt.de

No comments: